De tweede ronde – Round 2

Het zit er weer in. Afgelopen dinsdag in alle vroegte met mijn broertje naar het AVL gegaan. Ik was wat traag met opstaan. Het was heerlijk om eens iemand om me heen te hebben die mij ging opjagen om op tijd weg te gaan. Normaal gesproken ben ik diegene die dat doet.

Net zoals de eerste keer was het een stralende dag. Begonnen met een bloedtest en nadat de resultaten bekend waren volgde mijn eerste consult na mijn eerste chemo-sessie. Er was goed nieuws: Ik was niet afgevallen en mijn HB (rode bloedlichaampjes) waarden gestegen van 8.3 (mid juli) naar 8.5 (was 8.8 eind juni) en het lijkt erop dat mijn klieren in mijn nek iets wat zijn geslonken.  Hoewel we geen idee hebben hoe mijn tumor en lymfeklieren tussen mijn nek en lage darmen zich hebben ontwikkeld,  zijn dit allemaal positieve indicaties. Maar net zoals met beleggen zijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst.

De tweede sessie ging gevoelsmatig vrij snel hoewel ik langer bezig was dan de eerste keer. Ik had gevraagd de snelheid van de calcium en magnesium spoeling na de oxaliplatin te verlagen om minder last van mijn ader in mijn arm te krijgen. Wellicht dat het wel door het gezelschap kwam. In de ochtend was mijn broertje bij me. Later op de dag werd ik vergezeld door een goeie vriend, met lichte baard en wat langer haar, uit mijn studententijd. Beiden verdienen een pluim en zijn met vlag en wimpel geslaagd voor hun “Sister Nightingale”-diploma. Het is een intensieve en gezellige dag waarop je speciale gesprekken hebt en van alles en nog wat doet.

Ik voelde me de dag erna wel iets slechter en misselijker dan de eerste keer. Dat komt waarschijnlijk door de opstapeling van de sessies.

Dinsdag 28 augustus heb ik een CT-scan en vrijdag 31 augustus een endoscopie (zonder roesjes – want dat is voor pussies – Miauw!!).  Maandagmiddag  afspraak met de arts. Dan wordt er besloten of we met deze eerstelijns behandeling doorgaan of dat we opzoek gaan naar een alternatief. Die maandag is ook de eerste schooldag van de kinderen. Best onhandig, misschien dat we nog wat kunnen schuiven. Dinsdag 4 september staat vooralsnog sessie 3 gepland.

Vandaag de sleutel van ons huis gekregen. De schilder en aannemer zijn al begonnen. Maandag moet de verf droog zijn omdat de verhuizers dan op de stoep staan. Nog minder dan een week en dan hebben we een eigen stekkie. Dat voelt als het afsluiten van een hele turbulente periode en als de start van een nieuw begin. Na 2 maanden in een rollercoaster te hebben geleefd is dat een heerlijk gevoel helemaal nu ik ook wat positief indicaties heb ontvangen. Ik moet niet op de zaken vooruitlopen. Het zit overal in mijn lichaam en oud zal ik naar alle waarschijnlijkheid niet worden maar voor vandaag pluk ik de dag. Carpe Diem! Een nieuw huis en positieve indicaties.

Stay strong.

I will beat the statistics.

Berend

I have completed the second session. Last Tuesday at dawn with my little brother drove me to the AVL. I was a little slow getting up. It was great to have someone else rushing me to leave on time. Normally I'm the one who does that.

Just like the first time it was a glorious day. Started with the blood test and after the results were known followed by my first doctor’s visit after the first chemo session. There was good news: I had not lost any weight, my HB (red blood cells) levels increased from 8.3 (mid July) to 8.5 (8.8 was the end of June) and it seems that my nodes in my neck had somewhat reduced. Although we have no idea how my tumour and lymph nodes between my neck and lower intestines have evolved, the above seem to be positive indications. But as with investments in money past performances are no guarantee for the future.

The second session seemed to go more quickly than the first although it took about an hour longer. I had asked for the rate of calcium and magnesium suspension after the oxaliplatin IV to be reduced to see if the pain in my vein with IV could be reduced. Perhaps it was the company that helped the time go by quicker. In the morning my brother was with me. Later that day I was accompanied by a good friend, with slight beard and longer than average hair, from my student days. Both deserve a compliment and have graduated with honours for their "Sister Nightingale" diploma. It is an intensive and fun day during which you have special talks and do all kinds of things.

The next day I felt somewhat worse and sicker than the first time. This is probably due to the accumulation of the sessions.

On Tuesday the 28^th August I will have a CT scan and on Friday the 31^st of August an endoscopy (no sedation - that is for pussies - Meow!). The next Monday I will have an appointment with the doctor. That is the day we will decide whether to continue with this first-line treatment or whether we will need to start looking into alternatives treatments. That Monday is also the first day of school for the children. No the best timing, hopefully we will be able to change it a bit. For the moment my third session is planned for Tuesday the 4th of September.

On Wednesday we received the key to our new house. The painter and contractor have already started. On Monday the paint must be dry because the movers will arrive. In less than a week from today we finally will have our own hideaway. That feels like the closing of a very turbulent period and a start of new beginning.  After to have lived 2 months in a roller coaster ride that is a wonderful even more now that we finally received also some positive news. I have to be careful and not get carried away. It is everywhere in my body and I will most likely not become old but for today I cherish this the day. Carpe Diem! A new home and some positive signs.

Stay strong.

I will beat the statistics.

Berend