Laatst kwam ik iemand op straat tegen en die zei: "Jeetje je kan nog lopen!" Ja, de aftakeling is nog niet zo sterk dat ik in mijn bed moet liggen. Het genieten lukt daarom ook heel goed. Skiën was geweldig. 5 van de 6 dagen heerlijk tot net na de lunch geskied, nog een paar zwarte pistes genomen maar vooral genoten van de snelheid van de kinderen, die kan ik niet meer bij houden als ze gas geven. Boekels liet ik links liggen, die waren te zwaar voor mij en diepe sneeuw was er helaas (of gelukkig) niet. Wel zon, heel veel zon.
Sinds we terug zijn, proberen we elke zondag iets als gezin te doen, museum, Ajax, bioscoop. Van alles doen we om er even uit te zijn en te genieten als gezin. Voor mij heerlijk om iets te hebben om naar uit te kijken. Vroeger boekte ik al 2 vakanties om altijd iets in het vat te hebben. Nu doe ik het week per week. Ik ben ook nog met Suus naar Calamandrana geweest. Het huis is af, de aannemer betaalt en we zijn klaar voor de eerste huurders die met Pasen komen. Gelukkig hebben we iemand ter plaatse die de verhuur helemaal regelt.
Afgelopen vrijdag een hele dierbare avond gehad met mijn beste vrienden, georganiseerd door Ruben, die ons zal begeleiden bij het einde en samenkomst ter nagedachtenis. Vanuit de hele wereld waren mijn vrienden naar Amsterdam overgekomen om bij dit diner te zijn. Het was een avond vol lof, lol en soms een traan, waarin mijn vriendschap met hen centraal stond. Ik had geen verwachting maar het heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen. Iedereen moest een verhaal houden over een symbool of metafoor, hoe ik door hen getypeerd werd. Het was fijn om zo toegesproken te worden. De conclusie was ook dat je zo’n samenkomst veel eerder in ieders leven zou moeten doen. Een keer eerlijke oprechte feedback krijgen van al je vrienden is echt genieten.
Volgens een van mijn kinderen was het diner het begin van mijn afscheid. Wellicht dat het ook zo was maar aan de andere kant proberen we juist geen afscheidstoernee van deze tijd te maken maar juist de dingen te doen die je normaal ook zou doen en daarnaast extra met zijn vijfen te genieten terwijl Suzanne en ik alle tijd hebben om het einde te regelen. Het is eigenlijk super gezellig om het met zijn tweeen in alle rust te kunnen organiseren. Je zal het maar alleen als weduwe of weduwenar in vijf dagen tijd moeten regelen terwijl je dan juist nog zo bezig bent met het verlies en het verdriet.
Soms bekruipt me het gevoel dat door de lange tijd dat ik ziek was, en nu ook de tijd die vooralsnog mij goed gegund is, wij de kras die de kinderen hiervan overhouden nodeloos langer en dieper maken. Het is een moelijke afweging tussen genieten terwijl we het onoverkomelijke proberen uit te stellen en het gewoon op een gegeven moment genoeg vinden. Zolang ik elke dag een moment van genieten heb is het goed.....toch?
Ik moet wel eerlijk zijn dat ik langzaamaan steeds meer moe aan het worden ben, terwijl we steeds vaker mijn buik en mijn longen moeten drainen. Suzanne doet de buik, de longen worden in het AMC gedaan. Ik hoop maar dat de moeheid stabiliseert en de intervallen tussen de drainages niet korter worden.
Ik weet zeker dat ik de juiste afslag heb genomen. Terugkeren is geen optie. De grote vraag is hoe lang de afslag is en hobbelig hij gaat worden. Heel soms bedenk ik me wat zou er gebeuren als mijn lichaam toch deze strijd zou winnen, zou ik nog kunnen leven. Het eerlijke antwoord is nee. Als je eenmaal de deze afslag heb genomen is er geen weg terug. Nu nog even genieten, de beuk erin.
Stay strong. I have beaten alls statistics there are to beat.
Berend
