Jawel, gisteren op 6 december kwam na lang wachten,
het nieuws waar we zo naar smachten.
De chemo lijkt redelijk aan slaan,
Maar met de kanker is het nog niet helemaal gedaan.
De klieren in de buik zijn echt kleiner geworden,
In de lever moeten we de kanker nog wat beter uitmoorden.
Daar is de tumor maar marginaal geslonken,
Met deze lever zal er bij mij nooit meer worden dronken
Ik wil altijd het beste resultaat,
Dus mijn blijheid gisteren was wat onder de maat.
Nu besef ik me maar al te goed,
Dat in het verleden behaalde resutlaat mij nu beinvloedt
Het nieuws had ook echt slecht kunnen zijn,
Dan waren we nu in gesprek met de artsen over de behandeling in de tweede lijn.
De afgelopen kuren zijn niet voor niets geweest,
We gaan vol positieve energie beginnen aan het kerstfeest
Vandaag ben ik super blij,
Over drie weken sta ik op skis in de alpenwei
Midden februari heb ik de volgende uitslag,
Dat wordt een mooi cadeau op mijn verjaardag.
Geen idee waarom ik het in dichtvorm wilde schrijven........Het lukt me ook niet alles in het gedicht te beschrijven. Dus: De spanning viel van te voren wel mee, dat komt toch door het klein houden en niet onderkennen van gevoelens waar je niets aan hebt; iets waar ik heel goed in ben geworden; zoals ik elke blog meld. Ik had mezelf overtuigd dat het goed nieuws zou zijn, terwijl heel soms in mijn onderbewust ik bang was voor een mixed respons. Heel even dacht ik dat ik dat gisteren gekregen had. Zeker toen de arst vertelde dat het bekend is dat tumoren in klieren beter reageren dan tumoren in de lever. Het goede nieuws is dat het wel lijkt aan te slaan in de lever, hoewel nog beperkt. Het is ook niet gezegd dat het de komende kuren niet beter zijn werk gaat doen. Ik stel me voor dat je eerst door een beschermingslaag binnen moet dringen voordat je de tumor van kant kan maken, wat nu as we speak gebeurd. Daarnaast vertelde de arts dat als na de 6 zware kuren de respons in de lever minder is dan bij de andere tumoren, mits er geen verdere uitzaaiingen zijn in de lever of ergens anders, er overwegen kan worden om te opereren of te bestralen, zolang de tumor niet op een verkeerde plek in lever zit. Op hoop mitsen maar mijn glas is altijd half vol; dus die mitsen gaan geen probleem opleveren.
In de aanloop naar de uitslag was Sinterklaas een welkome afleiding. Heerlijk met zijn 5-en gevierd; voor het eerst zonder believers. Nu nog iedereen aan de surprises krijgen; dit jaar heb ik hier en daar nog geholpen. Volgend jaar hoop ik dat iedereen zo enthousiast is als diegene die hun surprise al 2 weken geleden klaar hadden. Leuk om te zien hoe goed het rijmen gaat. Heel even werd ik op Sinterklaasvond overrompeld door verdriet. Dat gebeurde toen ik een gedicht voorlas geschreven door één van de kinderen voor mij waarin het effect van kanker op hun leven en dat van mij zo pakkend werd beschreven. Toen kon ik heel even mijn emoties niet de baas blijvem; ik voelde verdriet en trots tegelijk. Trots dat ze het zo goed kan en durft te verworden. In het begin van de avond was er ook oprecht verdriet bij één van de kids dat vriendjes van hem die hun moeder of vader waren verloren afgelopen jaar aan kanker nu voor het eerst Sinterklaas vierden zonder die ouder. Het wordt niet uitgesproken maar je voelt de kids denken aan dat scenario en de pijn en onzekerheid dat dat met zich meebrengt. Na een paar minuten werd de focus weer snel verlegd naar wie mag nu een kado uitpakken en gedicht voorlezen. Gewoon zoals het bij andere ‘normale’ gezinnen aan toe gaat.
Ik ben nu over de helft van de zwaren kuren. Vanochtend is kuur 4 ingelopen; nu nog 14 dagen pillen slikken wetende dat het spul het doet. Dat maakt het toch dragelijker. Nu focussen en visualiseren dat het spul naar de lever gaat (waar zit die ook alweer?) en daar de kanker nog beter te lijf gaat. Na kerst skien - zin in de berglucht en de sneeuw. Nu de beuk erin. Keihard. Stay strong, I will beat the statistics again!
Berend
